Jurorzy

prof. Katarzyna Matuszak

Dyrektor Konkursu. Śpiewaczka i prof. UKW. Wyjątkowa postać na bydgoskiej
scenie muzycznej - kierownik Katedry Wokalistyki, Instrumentalistyki i Teorii Muzyki UKW, autorka wielu spektakli muzycznych i laureatka międzynarodowych nagród. Przez lata związana była z Operą Novą oraz scenami w całej Polsce - od Teatru Muzycznego "Roma" po Teatr Wielki w Łodzi. W swoim repertuarze ma partie operowe, operetkowe i musicalowe, a występowała również na scenach Europy, Ameryki czy Izraela.

Dorota Miśkiewicz

Jeden z najważniejszych polskich głosów jazzowych, kompozytorka i autorka tekstów. Ma na koncie dziewięć autorskich płyt, które wielokrotnie nominowane były do Fryderyków. Sama artystka od lat zdobywa tytuł Wokalistki Roku w rankingu magazynu „Jazz Forum”. Jej najnowszy album „Bons Amigos”, nagrany w Rio de Janeiro z brazylijskim gitarzystą Toninho Hortą, uzyskał nominację do Fryderyka 2024 w kategorii Album Roku Jazz, a Dorotę nominowano również w kategorii Artysta Roku. To także wizjonerka kreująca artystyczne projekty – to z jej inicjatywy powstał m.in. historyczny koncert PIANO.PL, w którym wystąpiło kilkunastu wybitnych polskich pianistów. Współpracowała z wieloma artystami światowej i polskiej sceny, m.in. z Cesarią Evorą, Tomaszem Stańko, Nigelem Kennedym czy Grzegorzem Turnauem.

Piotr Metz

W Trójce pojawił się poraz pierwszy w 1982 roku i z przerwami na dłuższe delegacje, z różnych powodów jest w niej do dziś. Jego Lista jest bardzo Osobista. Posiadacz pocztówki od Johna Lennona, zbyt dużej liczby płyt i vintage'owego sprzętu audio... oraz trzech kotów. Wybudował barkę, na której mieszka, niedaleko Trójki, żeby już zawsze mieć blisko do pracy.

Mariusz Lubomski

To artysta, którego trudno zaszufladkować. Od dekad tworzy własny muzyczny świat, w którym blues spotyka się z kabaretem, funky z bossa novą, a każda piosenka staje się osobną opowieścią. Nie jest to ani klasyczny pop, ani typowa alternatywa – to styl autorski, niepodrabialny i konsekwentnie rozwijany. Słynie z niezwykłej charyzmy scenicznej i inteligentnych interpretacji tekstów autorstwa takich twórców jak Sławomir Wolski czy Jan Wołek. Nie tylko śpiewa, ale przede wszystkim interpretuje, nadając słowom nowy sens i autentyczną siłę przekazu. Porównywany bywa do Conte’a, Brela czy Waitsa – bo podobnie jak oni potrafi połączyć melancholię z dowcipem, a prawdę z artystyczną formą. Publiczność wierzy każdemu jego słowu, bo on dokładnie wie, o czym śpiewa i co chce przekazać.